تالاب کانی برازان یکی از تالآب‌های بسیار با ارزش ایران می‌باشد که پس از مطرح شدن مباحث احیا دریاچه ارومیه به سبب اینکه در حوزه آبریز جنوبی این دریاچه واقع شده است دارای ارزشی دوچندان شده و احیا حوزه حرائم مختلف آن اهمیت خاصی پیدا کرده است. این تالاب از سوی کمیته ملی طبیعت گردی کشور به عنوان نخستین سایت پرنده نگری در ایران معرفی شده‌است. با توجه به الزامات سازمان ملل و و ثبت شدن تالاب در سازمان یونسکو اصلی ترین رویکرد مد نظر به حداقل رساندن مداخله در محیط بوده است. از جمله سیاست های مطرح می توان به موارد زیر اشاره کرد:
ـ استفاده از پلان معماری روستایی در تقسیم بندی فضاهای داخلی و حفظ الگوهای معماری روستایی بومی.
ـ استفاده از معماری عرشه‌ای و معلق با پایه های کوتاه (فاصله دادن کف ها از بستر طبیعی ) برای حفظ بستر طبیعی خاک و توپوگرافی موجود
ـ در مواردی که ناگزیر از برش و ایجاد تغییر در بستر طبیعی هستیم خطوط معماری از خطوط توپوگرافی و طبیعی پیروی نموده و برش های نا همگون ایجاد ننماید
ـ ساختمان‌هایی که دارای استفاده کوتاه مدت بوده و یا تعداد نفرات مخاطب آن کم است (کلبه ها و کمپ های اقامت شبانه- سکوهای نقاشی و نظاره گری- ساختمان پرنده نگری) به صورت نیمه باز و با جداره های اسکلت گونه ساخته شده و پوشش کامل آنها با مصالح سبک محدود به زمانهای اقامت و استفاده باشد.
ـ برای دسترسی بین ساختمان‌ها و کاربری‌ها حتی الامکان از بسترهای سنگی موجود استفاده شود.
ـ در عین استفاده از مصالح دوستدار محیط زیست و بومی تکنولوژی ساخت به گونه‌ای باشد نشان گر دوره‌های ساخت و دخل و تصرف‌های انجام شده باشد (تقلید نا متجانسی از طبیعت و روستا نباشد)
ـ از متراکم کردن بیش از حد همسایگی ساختمان‌ها به گونه‌ای که دارای حجم واحد بزرگی باشند و منظر طبیعی را تحت تأثیر قرار دهند پرهیز شود.
ـ فواصل ساختمان‌ها متعادل باشد- از زیاد کردن فواصل ساختمان‌ها تا حدی که نشان دهنده منطقه وسیع ساخت و ساز باشد خود داری شود.
ـ در طراحی سعی شود معماری به گونه‌ای باشد که کاربری‌ها دارای انعطاف بوده و به صورت جایگزین یکدیگر استفاده شوند(سکوها –کمپ ها – پرنده نگری)